|
|
آنفلوانزای
پرندگان ، یک بیماری ویروسی می باشد که دستگاههای تنفس ، گوارش یا عصبی
بسیاری از انواع طیور و سایر پرندگان را مبتلا می سازد . شدیدترین نوع
بیماری به صورت حاد و عمومی می باشد که در طیور با یک دوره کوتاه و مرگ و
میر بسیار بالا مشخص می گردد .
آنفلوانزای
پرندگان می تواند در بیشتر گونه های پرندگان بروز نماید . درایالات متحده
بیشتر موارد شیوع بیماری ، در بوقلمونها و اردکها بوده است . معدودی از
واگیری ها نیز در ماکیان دیده شده است. یکی از این موارد که در سال 1983 تا
1984 اتفاق افتاد به اجرای یک برنامه ریشه کنی ایالتی انجامید که مستلزم
از بین بردن 17 میلیون پرنده بود . پرندگان در تمام گروه های سنی ، حساس
قلمداد می شوند . واگیریهای آنفلوانزای پرندگان ، در سراسر جهان اتفاق
افتاده است .
ویروسهای آنفلوانزا جزو ارتومیکزو ویروسها طبقه بندی شده اند که دارای سروتیپ های A,B,C می باشند . تیپ های B,C تنها در انسان شناسایی شده اند . تمام ویروسهای آنفلوانزای پرندگان دارای آنتی ژن تیپ A هستند . این آنتی ژن در آزمایش ژل دیفوزیون برای تشخیص آنتی بادی علیه ویروسهای تیپ A مورد استفاده قرار می گیرد .
ویروسهای
آنفلوانزا دارای دو آنتی ژن سطحی مهم به نامهای هماگلوتینین و نورامینیداز
هستند که در تشخیص ویروسهای خاص مفید می باشند . حداقل 13 هماگلوتینین و 9
نورامینیداز وجود دارند که تعداد زیادی از تحت تیپ های ویروس را به وجود
آورده اند . بین این تحت تیپ ها حفاظت متقاطع وجود ندارد .
ویروسهای
آنفلوانزا از نظر بیماری زایی و قابلیت انتشار در بین پرندگان ، با یکدیگر
بسیار متفاوتند . در حالی که تیپ های 5 و 7 هماگلوتینین در شکل بسیار
بیماری زای AI دخالت دارند ، این تیپ ها همچنین در عفونت های خفیف تر یا بدون نشانه در پرندگان نیز موثر می باشند .
پرندگان
آبزی ( اعم از وحشی و اهلی) مخازن عمده طبیعی برای ویروسهای آنفلوانزا می
باشند. گاهی پرندگان آبزی وحشی که معمولاً نشانه های بیماری را بروز نمی
دهند و ممکن است ویروس را به مدت طولانی دفع نمایند . |
